Gruaja që u mor peng nga Hamasi dhe më pas u lirua, Yocheved Lifshitz, 85-vjeçare, përshkroi të martën në një konferencë shtypi të ndjekur gjerësisht jashtë spitalit Ichilov të Tel Avivit se si kapësit e saj terroristë e morën atë me motoçikletë nga kibuci Nir Oz për në Rripin e Gazës më 7 tetor dhe në një “rrjet merimange” tunelesh, dhe akuzoi lidershipin e Izraelit për dështime që e bënë atë dhe të tjerët “koka turku”.
Ajo tha se rrëmbyesit e saj e rrahën atë rrugës për në Gaza, por se ajo u trajtua mirë nga ta.
Ngjarja, me përshkrimin e gjerë dhe të përsëritur të Lifshitzit për kujdesin që ajo dhe pengjet e tjera morën në robëri, u kritikua shpejt nga disa profesionistë dhe komentatorë izraelitë si një gabim i madh izraelit dhe një fitore propagandistike për Hamasin.
Ndërsa Lifshitz nuk u kritikua drejtpërdrejt, qeveria u fajësua nga disa për dështimin për të mbikëqyrur ngjarjen, dhe spitali u fajësua nga të tjerët për organizimin e konferencës, raporton “The Times of Izrael“.
“Kam kaluar një ferr që nuk e kishim imagjinuar kurrë. Ata [terroristët e Hamasit] u tërbuan nëpër kibuc”, tha ajo.
Ajo e përqeshi gardhin e kushtueshëm të kufirit të Izraelit me Gazën, të cilin ajo tha se pushtuesit e hodhën në erë me lehtësi dhe se nuk kishin ndihmuar aspak në mbrojtjen e kibucit të saj kundër turmës terroriste.
Rreth 180 nga 400 banorët e kibucit u vranë ose u rrëmbyen, ku në total, terroristët e Hamasit vranë rreth një mijë e 400 njerëz gjatë hyrjes së tyre nëpër Izraelin jugor, shumica dërrmuese e tyre civilë u masakruan në shtëpitë e tyre dhe në një festival muzikor në natyrë.
“Më morën, me këmbët në njërën anë dhe kokën në anën tjetër” të motoçikletës, u tha Lifshitz gazetarëve, dhe rrëmbyesit e saj “fluturuan nëpër fusha” përsëri në drejtim të Gazës.
Gjatë rrugës, gruaja e palëvizshme tha se ajo u rrah me shkopinj, “duke mos më thyer brinjët”, por “duke më lënduar keq dhe duke më vështirësuar frymëmarrjen”.
Terroristët ia hoqën orën dhe bizhuteritë, tha ajo.
Në Gaza, ajo u soll në hyrje të një rrjeti tunelesh, të cilin ajo e përshkroi si “një rrjet merimange” dhe iu desh të ecte nëpër tunele “në tokë të lagësht, me lagështi gjatë gjithë kohës”.
Më në fund, ata arritën në një sallë të madhe ku ishin mbledhur rreth 25 pengje të tjerë. “Ata na thanë se besojnë në Kuran dhe nuk do të na dëmtonin, se do të na jepnin të njëjtat kushte si në tunele”, tha Yocheved për rrëmbyesit e saj.
Ajo dhe rreth katër pengje të tjera nga kibuci Nir Oz u dërguan dy-tre orë më vonë atë ditë në një dhomë të veçantë.
“Një mjek dhe një infermier erdhën”, dhe pengjet u vendosën në dyshekë, tha ajo. Mjeku kthehej çdo dy ditë dhe infermieri merrej me ilaçe. “Trajtimi ndaj nesh ishte i mirë”, shtoi Lifshitz, duke përshkruar se si infermierja trajtoi një peng tjetër që u plagos. Ajo tha se rrëmbyesit e saj siguroheshin që kushtet të ishin sanitare. “Ata i pastruan tualetet, jo ne”, tha ajo. “Ata kishin frikë nga infektimi”.
E pyetur për bisedat me rrëmbyesit, ajo tha se “ata u përpoqën” të bisedonin; “Ne u thamë atyre, jo politikë… Ne nuk iu përgjigjëm atyre [për politikë]. Ata folën për të gjitha llojet e gjërave. Ata ishin shumë miqësorë me ne. Ata u kujdesën për të gjitha nevojat tona; kjo duhet thënë për nder të tyre. Ne hëngrëm atë që bënë ata”, tha ajo, duke përshkruar një vakt në ditë me pite, djathë dhe kastravec.
Ajo tha se “mungesa e njohurive nga IDF dhe Shin Bet” për atë që kishte planifikuar Hamasi “na lëndoi keq. Ne ishim kokat e turkut për udhëheqjen”.
