Me një dhurim anonim të qelizave staminale, Marius Werner i shpëtoi jetën një doktori britanik dhe siç thotë i riu gjerman, mund ta ketë shpëtuar edhe atë, pasi kishte menduar vetëvrasjen.
Me një lloj të rrallë të kancerit të gjakut, shpresa e vetme e Dr Nick Embleton ishte një transplant i palcës kockore. Dhe në pamundësi për të gjetur një rast të ngjashëm në Mbretërinë e Bashkuar, kërkimi u zgjerua në mbarë botën. Dy vjet më vonë, BBC News dhe bamirësi Anthony Nolan ndihmojnë dy “vëllezërit e gjakut” të gjejnë njëri-tjetrin për herë të parë.
‘Mund të vdesë’
Për më shumë se dy dekada, Nick, 60 vjeç, ka punuar në njësinë e kujdesit intensiv neonatal të Newcastle, duke ndihmuar në shpëtimin e mijëra pacientëve më të vegjël në botë. Por në vitin 2021, ai kishte nevojë për një mjek vetë. Duke ecur nëpër korridoret e spitalit pas diagnozës së tij, Nick thotë se “nuk e kishte idenë se çfarë do të shpalosej”. “Isha plotësisht i vetëdijshëm se mund të vdisja, kështu që bëra një testament,” thotë ai. “Këtë lajm ia dërgova gruas dhe fëmijëve të mi.
Një transplant i palcës së eshtrave zëvendëson qelizat e dëmtuara të gjakut me ato të shëndetshme – por trupi automatikisht i refuzon ato nëse nuk përputhen.
Charlotte Hughes, nga shoqata bamirëse Anthony Nolan, tha: “Ne kërkojmë fillimisht regjistrin e Mbretërisë së Bashkuar dhe shpresojmë të gjejmë qeliza të ngjashme këtu. Nëse nuk jemi në gjendje, atëherë kërkojmë në mbarë botën për të gjetur”.
‘Shumë i mbingarkuar’
Si dhuruesi ashtu edhe pacienti duhet të mbeten anonim derisa të dihet se transplanti ka funksionuar. Sapo mësoi se kishte, pas dy vitesh, Nick i tha BBC News se donte të gjurmonte donatorin e tij. Duke punuar me Anthony Nolan, BBC News identifikoi Marius, 24 vjeç, nga Chemnitz, pranë Dresdenit, i cili kishte qenë në regjistrin e donatorëve që nga fundi i adoleshencës. Dhe ai pranoi të fluturonte për në MB dhe të takonte Nick, në qendrën e mbështetjes së kancerit në Newcastle Maggie, në Spitalin Freeman, ku ai kishte transplantin e tij. Ndërsa dy burrat përqafohen, Marius thotë: “Jam shumë i dërrmuar – po dridhem”.
Nick i thotë: “Qelizat e kancerit janë zhdukur të gjitha. “Kur kontrollojnë gjakun tim, të gjitha ato qeliza të gjakut ju përkasin juve. Do të isha i vdekur po të mos ishe ti. “Unë kam katër fëmijë – ata nuk do të kishin babanë e tyre. Dhe me lotët që rrjedhin nga fytyrat e tyre, Nick i pëshpërit atij: “Faleminderit shumë”.
Më vonë, Marius kujton se kishte mësuar se transplanti kishte funksionuar dhe pacienti mbijetoi. “Pas atij informacioni vijnë vetëm lotët”, thotë ai.
Më pas, Marius zbulon se më parë ishte përpjekur të vriste veten dhe se si në një farë mënyre – Nick e kishte ndihmuar në shpëtimin e tij. “Kam luftuar gjithë jetën time që kur isha 13 vjeç me probleme mendore”, thotë ai. “Ka qenë e vështirë për mua të gjej rrugën time në jetë – dhe sensin tim në jetë. “[Tani,] mund të them, ‘Kam bërë diçka të drejtë’.” Dhe me të njëjtin gjak që rrjedh nëpër venat e tyre, dy të panjohurit tani po planifikojnë të mbeten në kontakt si “vëllezër gjaku”.
