“Jemi para një vrasje me dashje, ka ndodhur në kushtet e një zënke të çastit. Nuk është paramenduar. Babai ka ardhur në shtëpi siç flitet, është shtrirë në drekë dhe kur është çuar, është goditur. Nëse do ishte e planifikuar, do ishte me një plumb në kokë. Është bërë një vrasje me 4 plumba. Kjo lloj trajektoreje flet për lëvizjet e tij. Ka pasur debat dhe përleshje fizike.
Ajo që dyshoj unë pse është djali i madh vrasësi, sepse ka dalë me vrap pas ngjarjes. Nëna i mbledh fëmijët dhe bën planin si do humben gjurmët. Këtu hyn roli nënës. Të shtënat nuk janë dëgjuar, do verifikohet sa i gjatë është personi që i ka qëlluar. Nesër dalin gjurmët e armës.
Arma është gjetur në një qese fshehur, është çuar në polici. Avokati mbase i ka thënë pranojë pranoje se ke lehtësi. Vajza është përdorur, po u zbulua mbaje ti. Qeset, një çarçaf i madh dhe qese.
Dy nga pikat ku mund të çedojë kjo, qeset i përdorim i kemi prekur të gjithë. Arma nëse del me dy gjurmë, prap nuk do qartësohet. Nëna vjen në 4. Vajza kthehet iu tregon vendin ku është groposur babai dhe fillon e hap gropën pa pendesë fare, ngjante si e qeshur.
Policia këtë nuk do ta kishte lejuar për shumë pikëpamje, qoftë edhe psikologjike. Problemi ka qenë të pesha, a mund ta mbante një vajzë e vetme këtë. Kjo është një traumë që i shkaktojmë subjektit. Ftohtësia e saj, secili ka pasur nganjë arsye për ta urryer. Është si rasti i Liridonës, që akoma se dimë”-tregoi Karamuço.
