Me heqjen e autonomisë në vitin 1989, mësimdhënësit dhe studentët u përballën me dhunë policore e masa të tjera, deri te përjashtimi masiv i personelit arsimor. Veprimet e pushtetit serb për të penguar mësimin në gjuhën shqipe u ashpërsuan. Por mësimdhënësit rezistuan. Ata vendosën që edukimin në gjuhën amë ta vazhdonin në shtëpi banimi. E kur kanë kaluar 36 vjet, ata kujtojnë rezistencën ndaj armikut.
As dhuna policore e përjashtimet masive nga puna të personelit arsimor gjatë viteve ’90 nuk e ndalën mësimin në gjuhën shqipe.
Teksa dyert e shkollave nuk i gjetën më të hapura, mësimdhënësit shqiptarë vendosën që mësimin në gjuhën shqipe ta bënin në shtëpi banimi.
E kur kanë kaluar më shumë se tri dekada e gjysmë, në Ditën e Mësuesve më 7 Mars, ata rrëfejnë për rezistencën ndaj armikut e vazhdimësinë e edukimit në gjuhën amë.
“Të gjitha kolektivet shkollore deklaruan se nuk do të punojnë me ligje të Serbisë, nuk do të punojmë me plan-programe të Serbisë”, tha Zijadin Gashi, kryetar i Këshillit të Arsimit në Prishtinë 1990-1999.
“Universiteti dhe sulmi i drejtpërdrejtë në arsim kanë qenë të qëllimshëm, sepse arsimi ka prodhuar elita intelektuale”, tha Linda Gusia, ish-nxënëse, ligjëruese në Departamentin e Sociologjisë.
E kjo formë e rezistencës së atyre viteve u reflektua përmes punës së artistëve dhe hulumtuesve të gjeneratave të reja.
Rreth 3000 objekte private gjatë viteve ’90 u shfrytëzuan për edukimin në gjuhën shqipe.
