Kryenegociatori i Bashkimit Europian në bisedimet e paqes në Rambuje në vitin 1999, Wolfgang Petritsch ka kujtuar në një intervistë për gazetën serbe, Danas se si rrodhën gjërat deri te fushata e bombardimeve të NATO-s mbi Beogradin, që nisi saktësisht 25 vjet më parë.
Petritsch zbuloi se si Shtetet e Bashkuara të Amerikës u bindën para të gjithë shteteve tjera dhe deshën të intervenonin ushtarakisht qysh prej masakrës së Reçakut, ku në fshatin e vogël të Shtimes u vranë 45 civilë më 15 janar 1999.
Diplomati veteran austriak pohoi se ish-Sekretarja amerikane e Shtetit, Madeleine Albright e shqyrtoi këtë mundësi edhe më herët, qysh prej vitit 1998.
“Që nga tetori 1998, ekziston një i ashtuquajtur urdhër aktivizimi i NATO-s, hapi i fundit përpara ndërhyrjes ushtarake. Disa ambasada evakuuan zyrat e tyre dhe u larguan nga Beogradi. Ata u kthyen shpejt sepse Millosheviqi tërhoqi një pjesë të forcave të tij nga Kosova dhe lejoi Misionin Verifikues të OSBE-së të hynte në Kosovë. Pra, ishte një situatë shumë e rëndë tashmë në fund të vitit 1998. Por pas një periudhe të shkurtër qetësie, konflikti vazhdoi dhe përfundoi vetëm në Reçak në mesin e janarit 1999, ku forcat speciale vranë 45 civilë. Kjo masakër ndryshoi lojën. SHBA-të donin t’i dërgonin menjëherë forcat e saj ajrore, por ne europianët këmbëngulëm se tani ishte koha për t’i ftuar të dyja palët për të filluar negociatat serioze, bazuar në një marrëveshje të përkohshme që të dyja palët e kishin njohur prej shumë muajsh. Rambujeja ishte me të vërtetë më shumë se vullnet politik për ta gjetur një zgjidhje kompromisi”, tha Petritsch.
I pyetur se si e sheh atë intervenim 25 vjet pas, Petritsch tha se si diplomat që beson në fuqinë e fjalës, i duket dëshpëruese që “argumentet tona në favor të kompromisit nuk u dëgjuan”.
Po t’i kishte shmangur bombardimet, diplomati austriak thotë se Serbia do të ishte shtet “shumë më i avancuar – ekonomikisht, politikisht dhe ndoshta tashmë në BE”.
Si Kosova, ashtu edhe Serbia, Petritsch vlerëson se janë “larg vendit ku mund të ishin”.
